
Տարբեր ազգեր, բնակվելով միմյանցից հեռու և տարբեր միջավայրերում, ձեռք են բերում որոշ մարդկանց համար յուօրինակ, որոշների համար տարօրինակ, ուրիշների համար էլ սարսափելի սովորություններ: Այսօր միասին կտեսնենք հենց այդպիսի 5 սովորություն:
Ֆամադիհանա – պար դիակների հետ
Մադագասկարի մալագասիական ցեղը ունի հետաքրքիր սովորություն. հուղարկավորությունից հետո են մահացածի հարազատները գերեզմանից հանում են մահացածին, փաթաթում նոր կտորով և երաժշտության ներքո դիակի հետ պարում գերեզմանի շուրջ: Այս ավանդույթը կրկնվում է յոթ տարին մեկ անգամ:
Երեխային նետում են հաջողության համար
Հնդկաստանի Կարնատակա շրջանում մարդիկ իրենց նորածին երեխաներին նետում են հիսուն ոտնաչափ բարձրություն ունեցող Շրի Սանթեսվար տաճարից: Պատճառը այն է բնակիչների հավատն է առ այն, որ երեխային տաճարից նետելուց հետո օրհնվում է ամբողջ ընտանիքը: Մեծամասամբ ծնողները բռնում են երեխային, սակայն ամեն դեպքում այս 500-ամյա ավանդույթը իր մեջ պոտենցիալ մեծ վտանգ է պարունակում:
Իտալիայում կերակրում են մահացածներին
Շատ իտալացիներ հավատում են անդրշիրիմյան կյանքին և վստահ են, որ իրենց մահացած հարազատները ևս քաղց են զգում: Այս պատճառով նրանք ունենում են դրսից դեպի գերեզման տանող խողովակ, որի միջով իջեցնում են մեղր, գինի և այլ ուտելիքներ:
Ուտում են մահացած հարազատի մոխիրը
Բրազիլիայում և Վենեսուելայում տարածված է մի սովորություն, որի համաձայն մահացածի մարմինը հարազատները այրում են, մոխիրը (երբեմն ոչ լիովին այրված) բաժանում հարազատների միջև, դե հարազատներն էլ ուտում են: Պատճառը այն է, որ հարազատները ցանկանում են որևէ բան պահպանել մահացածից, իսկ ավանդույթը արգելում է մահացածի մարմնից որևէ մաս կտրելն ու պահելը:
Հարազատի մահից հետո կտրում են մատները
Ինդոնեզիայի Դանի ցեղի ներկայացուցիչների մոտ կա հետաքրքիր մի սովորություն. երբ մահանում է ընտանիքի որևէ անդամ, կինը կտրում է իր մատներից մեկը, բայց ոչ ամբողջությամբ:
Ահա այսպիսի տաօրինակ ու սարսափելի սովորություններ, որոնց շարունակությանը հետագայում էլի կանդրադառնանք: